بی صدا ، بی نگاه می روم بسوی موج های بی قرار التهاب تو

می روم ، می گذرم از این کرانه ی کبود

می دوم ، می رسم به ابرهای خیس آسمان پاک

دل نبسته ام به ساحل خموش

نه .. من دل نبسته ام به ریگزار داغ

دلگیرم از هر طلوع و هر غروب

دلتنگم از سفرهای ناتموم

آسوده از هرچه خاک و خاکی است

آسوده ی هر خروش و فغانی ...

چشمانم به راهت و دستانم بی تاب نوازشت

بی تو من یخ زده در پاییزم

   تنها این تو می دانی هجوم عشق را

و تو می فهمی صدای اشک را

بی تو من در همه ی شهر غریب و تنهام ...

پ ن : خسته ام من ، خسته از خود ، خسته  از این انتظار 

چه بگویم  جز  (( يارب الحسين بحق الحسين اشف صدر الحسين بظهور الحجه))

دستم بر صفحه می لغزد دلم می خواهد بنگارم آنچه را که بین من و تو را فاصله انداخت

سالهاست که مدعیم که من منتظرم و چه شب ها و صبح ها که تو را نخواندم می دانم

که بی صبری است که از هجر ناله بزنم ولی نازنینم من که عمر نوح ندارم یکبار هم گفته ام

چه می شود که فصل انتظار تو در زمان من سر آید

من می ترسم که زمانم سرآید و هجرت پایان نیابد

من آنچنان خوب نیستم که هم اکنون هم تو را ببینم امید به روزی دارم که رودر رو بنشینم و

جمالت ببینم

نه ،نه، من شیفته جمال نیستم من شیفته عدل تو ام شیفته کمالات توام

شیفته تمام آنچه که تو را ولیم کرده است

شیفته ام که عدل مولایم امیرالمومنین را در نگاهت ببینم

و رشادت مولایم حسین علیه السلام را در وجودت

شیفته ام که تو را ببینم

من لایق نیستم مدعی هم نیستم ولی من هم بسان آن پیرزن که کلافی برای خرید یوسف آورده بود

همین بی دلی ها را آورده ام،  همین ناصبوری ها را

می دانم که مهربان تر از آنی که مرا رد کنی و جوانمردتر از آنی که مرا بی نصیب بگذاری 

می دانم که من پاک آنچنان که می خواهی نیستم می دانم که سرپا آلوده ام می دانم که رنگ و ریا در

کلامم موج می زند می دانم می دانم که سزاوار دیدارتو نیستم ولی چه کنم

چه کنم که دلخوش دارم به مهربانیت، به  لطفت ، به مردانگیت

مرا از خود دور مکن که به تو امیدوارم ، امیدوارم و دوباره زمزمه می کنم این بار فقط و فقط به خاطر مادر

یابن الحسن روحی فدا متی ترانی و نراک

اللهم عجل لولیک الفرج